Klasy pracy wzmacniaczy
Podstawą rozważań na temat pracy wzmacniaczy dużych sygnałów są charakterystyki - głównie wyjściowe. W ich obszarze jest wybierany statyczny punkt pracy tranzystora. W zależności od jego położenia mówimy o różnej klasie pracy Wzmacniacza. Pojęcie to na jest dogodnie wyjaśnić operując charakterystyką wejściową Ib = f(Ube). W praktyce podstawowe znaczenie ma klasa A i B, ewentualnie klasa mieszana AB. W nadajnikach stosowana jest także klasa C. Statyczny punkt pracy we wzmacniaczu klasy A jest wybierany jest tak, że możliwe są zmiany poziomu sygnału wyjściowego w obu kierunkach, wokół tego punktu.
W klasie B punkt pracy przesunięty jest „w lewo", tak że na wyjście przestają się jedynie wzmocnione „połówki'" przebiegu wejściowego. Taki rodzaj pracy wymaga zastosowania dwóch elementów wzmacniających, pracujących w układzie symetrycznym, tak aby suma ich przebiegów wyjściowych dawała wzmocniony sygnał wejściowy. W klasie AB punkt pracy wybierany jest pośrednio, w pobliżu zagięcia charakterystyki Ib(Ube). W klasie C, punkt pracy znajduje się dalej na lewo od punktu pracy klasy B, tak że prąd wyjściowy ma charakter impulsowy.