Rezonator kwarcowy
Elementem piezoelektrycznym nazywamy podzespół, w którym istnieje bezpośrednie powiązanie parametrów elektrycznych i mechanicznych. Inaczej mówiąc, przyłożenie napięcia do takiej struktury powoduje zmianę jej wymiarów lub kształtu, a odkształcenie mechaniczne poluje powstanie napięcia na jej elektrodach. I tak np. przyłożenie do elektrod napięcia zmiennego prowadzi do powstania drgań mechaniczychch o takiej samej częstotliwości. Dla pewnych wartości częstotliwości aplituda tych drgań osiąga maksimum. Mówimy wówczas o rezonansie mechanicznym.
W radiotechnice największe znaczenie mają elementy kwarcowe i piezoceramiczne. Elementy kwarcowe wykazują bardzo silne własności rezonansowe. Nazywamy je rezonatorami kwarcowymi. Są to wycięte w odpowiedni sposób z kryształu kwarcu, naturalnego bądź syntetycznego, kształtki (płytki, prostopadłościany, soczewki) z napylonymi w ściśle określonych miejscach elektrodami.
Struktury takie charakteryzują się częstotliwością rezonansową. Przyłożenie do elektrod napięcia zmiennego o tej częstotliwości powoduje wprawienie rezonatora w drgania o niezwykle stabilnych parametrach. Rezonator można traktować jak obwód rezonansowy, który ma dobroć kilkaset razy większą od dobroci konwencjonalnego obwodu RLC.