Dioda prostownicza
Podstawową cechą złącza p-n są jego właściwości prostownicze, polegające na przewodzeniu prądu o znaczącej w praktyce wartości w jednym kierunku. Jeśli do diody przyłożymy napięcie zmienne, to dla połówek dodatnich dioda będzie przewodzić, dla ujemnych połówek stanowić będzie bardzo dużą rezystancję. Rezystancja w kierunku przewodzenia jest niewielka. Rozróżniamy przy tym dwa pojęcia: rezystancji statycznej i rezystancji dynamicznej. Rezystancja statyczna definiowana jest jako nachylenie prostej przechodzącej przez początek układu współrzędnych i punkt prący diody. Natomiast rezystancja dynamiczna określa bezpośrednio nachylenie charakterystyki w danym punkcie. W zależności od pożądanej wartości prądu przewodzenia If stosuje się diody prostownicze małej lub dużej mocy. Oba rodzaje diod charakteryzuje się za pomocą tych samych parametrów.
Są to: wartość napięcia przewodzenia Uf, dla której uzyskuje się określoną wartość prądu przewodzenia, wartość napięcia przebicia Ur, w kierunku zaporowym, dla którego wartość prądu wstecznego Ir zaczyna narastać lawinowo, wartość dopuszczalna szczytowego napięcia wstecznego, powtarzalnego Urmm, przy którym dioda nie ulega jeszcze zniszczeniu poprzez przebicie lawinowe, dopuszczalna wartość skuteczna prądu przewodzenia IFM, zakres temperatur pracy złącza, częstotliwość maksymalna pracy fm, dla której sprawność prostowania (tzn. stosunek napięcia stałego na wyjściu diody do napięcia zmiennego na wejściu) zmniejsza się o 3 dB w stosunku do sprawności dla małych częstotliwości.